Network
Pikeun nu saagama, saakidah urang silih ajenan, ulah ngagugulu nu bedana, tapi hayu adumaniskeun nu akurna.
Dalah dikumaha oge perbedaan mah geus aya tidituna, malah saur Kangjeng Nabi Muhammad Saw, perbedaan bisa ngajadikeun rohmat.
Kitu deui jeung nu beda kayakinan, ulah silih ece, pan dina Al-Qur’an oge dijentrekeun ;
”Agama arandika keur arandika, agama kaula keur kaula” (QS Al-Kafirun :6). Urang sewang-sewangan ngajalankeun kayakinan. Malah kudu bisa sauyunan dina kahirupan sosial.
Sabab bangsa urang kacida beragamna, loba corakna. Lamun teu alakur, rek iraha majuna nagara urang, katentreman modal utama keur ngawangun bangsa supaya maju ulah katingaleun ku bangsa deungeun.
Malah dina ibadah, bisa bae silih fasilitasi, misalna umat Islam ngalaksanakeun ibadah haji atawa umroh naek kapal luhur nu pilotna non muslim.
Malah aya kajadian dina bulan puasa ayeuna umat non muslim ngabagi-bagi pangbukaan pikeun umat Islam nu keur ngajalankeun puasa.
eta hartina umat sejen miboga rasa empati ka umat Islam. Hiji ciri kesetiakawanan sosial geus matri disanubari umat lain. Ieu lain hartina nyampuradukeun ibadah, atawa nyampuradukeun tauhid, tapi estuning ngawangun kesetiakawanan sosial.
”Yeuh, manusa ! Saestuna Kami ngajadikeun maraneh ti hiji lalaki jeung hiji awewe, jeung Kami geus ngajadikeun maraneh jadi sababaraha bangsa jeung sababaraha golongan, supaya maraneh silih pikawanoh...” (QS. Al Hujurat: 13).
Dina Tafsir Ibnu Katsir disebutkeun yen sakabeh manusa dijieun tina unsur taneuh liat---jadi banyolna, urang teh meureun baraya jeung taneuh teh. Sakali deui manusa miboga jiwa sosial teh geus tidituna, dijieun sarua tina taneuh.
